Vintage = Vantage
Samen met mijn gezin besloot ik deze zomervakantie naar de bergen te gaan. Karinthië (Oostenrijk) en de Dolomieten (Italië). Een hele goede reden om mijn ‘vergeten’ hobby weer eens nieuw leven in te blazen. Vol enthousiasme pompte ik de banden van mijn mountainbike op. Dit doe ik de laatste jaren écht véél te weinig, fietsen.
Wat heb ik vroeger veel prachtige kilometers op déze fiets gemaakt. Eerst heb ik er lang voor gespaard. Elke ochtend om kwart over vijf opstaan om Dagblad De Limburger te bezorgen. Na ruim een jaar sparen kon ik hem me veroorloven, mijn droomfiets. Een knalgele Scott Vantage 2.0. Daarna heb ik er samen met mijn twee boezemvrienden fantastische vakanties op gehad. We hadden vier tassen aan elke fiets hangen, tenten, luchtbedjes én slaapzakken op en aan de twee bagagedragers. Wat waren we jong en wat hébben we genoten van onze fietsvakanties. Op de fiets naar Zwitserland om er vervolgens drie weken zo veel mogelijk bergpassen te fietsen. Mét bepakking. Het jaar daarna fietsten we in 3 weken door België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk én Engeland. Of dat jaar door Frankrijk… Allemaal op mijn gele Scott Vantage 2.0.
Deze zomer dus eerst enkele mooie tochtjes in Oostenrijk gemaakt. Wat is die lucht ijl daar! Of is het tóch mijn conditie? Natuurlijk ben ik te zwaar. De passie voor mijn zaak, de verbouwing van ons woonhuis én de liefde voor mijn gezin verdienden de afgelopen jaren voorrang. Sporten (en zeker fietsen) kwam op de laatste plaats. Zou ik het nog kunnen, vier weken elke dag fietsen?
Eenmaal in Italië aangekomen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en me aangemeld voor een locale MTB-tour in de bergachtige provincie Trentino. Voor vertrek vroeg mijn vrouw Marijke me nog terloops of die helm van mij ‘nog wel kan’. “Hij lijkt me zo ouderwets” zei ze. Als er iemand is die me onzeker kan maken, dan is zij het wel. Maar ik laat het niet gebeuren, dacht ik nog.
Ik mocht even wachten op de gids bij de lokale fietsenmaker. Daar trof ik het eerste (Italiaanse) stel dat zich ook had ingeschreven voor de fietstocht. Na even kort kennis te hebben gemaakt, vroegen ze me of ik het op dié fiets ging doen… “Die fiets is Vintage”, zei die jongen tegen me. Ik twijfelde of ik hem goed had verstaan. Ik geef hem gevat antwoord dat er “Vantage” en niet “Vintage”op mijn frame staat. Vantage (of Advantage) is Engels voor “voordeel”. Ik gaf dit antwoord in de hoop dat hij dit gelezen had en een grapje maakte. Maar hij maakte geen grapje. Mijn fiets is inderdaad al oud, realiseer ik me.
Vijf minuten later komt de gids met de andere deelnemers ons ophalen. We sluiten ons aan bij de groep en binnen een kilometer komt er een Nederlandse dame naast me fietsen. “Dat is al een oudje, zeg!”. Néé, nou breekt mijn klomp! Míjn trots, mijn fiets! Natuurlijk maakt het me wel wat onzeker. Zijn die nieuwe fietsen dan écht zo veel beter? Zal ik ze wel kunnen bijhouden op mijn “oudje”? Gelukkig is het gezelschap gemêleerd en al snel merk ik dat er ook onervaren fietsers bij de groep zitten. Dan ben ik in ieder geval niet als laatste boven.
Tot overmaat van ramp fietst er plotseling een Duitser naast met écht top-materiaal. Een héle mooie en goed elektrisch aangedreven MTB met alles er op en er aan. Ook híj doet het! Zonder blikken of blozen spreekt hij me direct aan over de leeftijd van mijn fiets. “Retro!” roept hij me toe. Dan “hoe oud is deze eigenlijk?” en “de fietsen van nu zijn véél lichter”.
Tijdens de klim die volgt besef ik hoe zeer ik aan deze fiets hecht. Nee, het is niet het laatste nieuw model en heeft niet de laatste nieuwe techniek. Maar voor mij is er geen fijnere. Het feit dat ik toen al spaarde voor kwaliteit, voor een écht goed model. Ik koos toen al voor een kostbaar product, maar wel een product dat nu al 24 jaar goed werkt.
Tijdens een pauze aan één van de toppen voelde ik her en der aan de andere fietsen. Sommige iets lichter, maar voor mijn gevoel is dit gewichtsverschil soms te wijten aan de inhoud van de bidons. Ik weet nog dat ik in 1994 deze fiets koos, mede op basis van het toen extreem lichte frame. Bovendien kan ik beter zelf wat afvallen i.p.v. een nieuwe fiets kopen die dan misschien wel één of twee kilo lichter is.
Ik hield werkelijk een heerlijk gevoel over aan deze dag. Ik kwam er niet alleen achter dat ik nog steeds redelijk kan fietsen en dat ik nog zeer gehecht aan mijn fiets blijk te zijn, maar bovenal realiseerde ik me weer eens opnieuw hoe goed mijn werk bij me past. Elke dag probeer ik mensen te overtuigen te kiezen voor kwalitatief hoogwaardige oplossingen en producten. Vaak nét wat duurdere producten, maar zo veel waardevoller door de kwaliteit en levensduur. Wat heeft die fiets me nu per jaar gekost? Minder dan € 45,00 inclusief onderhoud. En hoe veel plezier levert me dit product al jaren? Ik ga er nog veel plezier van hebben. Dat weet ik zeker!
Tijdens de laatste afdaling reed één van de nieuwe fietsen lek. Toeval?
Na vier dagen was de spierpijn weg. Het goede gevoel blijft. Op een oude fiets… kun je lang blijven fietsen.
Bart
